Lang voordat de markt overspoeld werd met goedkope copycat-releases van lage kwaliteit, stond ROCKSTAR Records samen met ACE Records en Bear Family Records bekend om hun heruitgaven van hoge kwaliteit en hun “Killer-No-Filler”-ideologie. RR slaagde waar grote labels faalden, door de muziekfans te voorzien van zowel uitgegeven als niet-uitgegeven muziek van klassieke R'n'R-artiesten. Atomatic en Koko Mojo Records zijn zelfstandige divisies van het bvba Rockstar Records Limited. Het Rockstar Records label werd opgericht in 1979 en is gevestigd in de UK in het Spindrift Records House in Clacton-on-Sea in het graafschap Essex. De zetel van KM Records is gevestigd in de tweede grootste stad van Ierland, Cork.

Het doel van Koko Mojo Records is heel simpel: onder de noemer Blues/R&B dansbare muziek uit de jaren 1950 uitbrengen. Hun cd-compilaties zijn samengesteld door ervaren dj's en hun belangrijkste doel is om je te laten dansen “From Argentina via Los Angeles to Ireland, from Blues to Hillbilly and Rockabilly...”. Er dient hierbij opgemerkt te worden, dat er een verschil is tussen de originele, traditionele r&b (een term die uit de jaren voor WOII stamt en die staat voor stevige, rauwe muziek, die zich meer richt op jazz, gospel en blues) en de hedendaagse, moderne r&b (een muziekgenre dat er wel wat van wegheeft en dat een combinatie is van soul, funk en hiphop). Moderne r&b werd populair na het discotijdperk van de jaren tachtig.

De huis DJ, die heelwat cd’s voor KM compileerde is Victor Mac, beter bekend als “Little” Victor, The Beale Street Blues Bopper en ook DJ “Mojo” Man. Mac is een Italiaans-Amerikaanse blues en roots zanger, gitarist en mondharmonicaspeler. Daarnaast ook vinyl verzamelaar, musicoloog, entertainer, dj, songwriter en producent. Hij is vooral bekend door zijn samenwerking met Louisiana Red op de albums ‘Back to the Black Bayou’ (2009) en ‘Memphis Mojo’ (2011).

In 2018 bracht Victor ‘Deluxe Lo-Fi’ uit. Het album werd opgenomen in een periode van acht jaar met verschillende muzikanten, waaronder de Downhome Kings, Kim Wilson, Big Jon Atkinson, Rusty Zinn, Carl Sonny Leyland, Steve Lucky en Harpdog Brown.​ Het werd in hetzelfde jaar in het VK door The Blues Lounge verkozen tot "Album of the Year" en ook in Scandinavië door het tijdschrift Blues News.

THE “MOJO” MAN PRESENTS: BLUES meets DOO-WOP: VOL2

Het is altijd nieuwsgierig uitkijken naar nieuwe Koko Mojo “reeksen”. De “Mojo” Man presenteert hier Volume 2 van de nieuwe reeks “Blues meets Doo-Wop”. Blues muziek ontstond bij de slaven uit Afrika in het Zuiden van de VS in  de Mississippidelta, tussen Memphis en New Orleans. Religieuze liederen, de worksongs en de field hollers hebben hieraan bijgedragen. Het was vaak de enige manier om het lijden uit te drukken en te verzachten. De slaven maakten zelf instrumenten en 's avonds zongen ze uit volle borst over de misère die ze hadden. Blues is blauw en al eeuwen lang de kleur van rouw is afkomstig in de zeilscheepvaart. De blues muziek werd zo genoemd vanwege de melancholische toon en inhoud. Met Doo-Wop tappen we uit een ander vaatje.

Doowop is een vorm van r&b die gekenmerkt wordt door a capella met een pakkende melodische lijn en een eenvoudige beat met weinig of geen instrumentatie. De stijl ontstond onder de Afro-Amerikaanse jeugd in de steden in het noordoosten van de VS en kende zijn hoogtepunt in de jaren 1950. Na de piek in de jaren 1950 zakte de populariteit weer weg in de jaren 1960. Uit de doowop ontwikkelde zich in de late jaren 1970 de humanbeatboxstijl.

Wat als Blues Doo-Wop ontmoet? Op die vraag geeft de Mojo Man ons al een deel van het antwoord in het éérste deel van de reeks, ft. Champion Jack dupree, The Big Three Trio, Clarence Gatemouth Brown, The Teardrops, Tampa Red, The Marathons, Jerry McCain, The Five Breezes and more... Doo-Wop, zo stelt Little Victor Mac, is niet enkel Kerst-muziek, maar dekt alle -vooral met emoties beladen- gelegenheden. Net daar ligt de link met o.a. de Blues. Net zo ontstaat deze muziek amalgaam.

Op Volume 2 staan ook nu weer de gebruikelijke 28 nummers van uiteenlopende artiesten en bands. Ze houden beide genres in evenwicht, wat  een fraaie muziek amalgaam oplevert. ChampionJack Dupree en The Empires krijgen de eer om te openen. Hij doet dat met “Sombody Changed the Lock”. Lee Roy Little was een blues zanger en pianist, die in 1960 vier titels opnam voor Cee-Jay Record Co. in NYC. Een van die nummers was “Hurry Baby, Pls Come Home”. The Big Trio waren Leonard Caston, Ollie Crawford & blues bassist, Willie Dixon. Hun “Reno Blues” is een aangename en opgewekte midtempo blues shuffle. Jimmy Witherspoon (1920-1997), de American jazz and blues singer nam met The Quintones “My Girl Ivy” op. The Ravens waren een succesvolle Amerikaanse vocale R&B groep, gevormd in 1946 door Jimmy Ricks & Warren Suttles. Hun “Bye Bye Baby Blues” verscheen in 1948. Eddie King zong met The 3 Queens “Love You Baby”. Wie die koningen waren, weet ik nog steeds niet. Blues zanger en gitarist Tampa Red aka Hudson Whittaker (1904-1981) kreeg zijn bijnaam omdat hij was opgegroeid in Tampa, Florida én vanwege zijn rode haar. In de jaren twintig vormde hij een team met Georgia Tom (Dorsey), ook wel bekend als The Hokum Boys. Tampa Red creëerde ook jugbands zoals Tampa Red's Hokum Jug Band (met een jonge Frankie Jaxon) en The Tub Jug Washboard Band, die blueszangeres Ma Rainey ondersteunde. Al tegen de tijd van zijn opnamedebuut voor Vocalion in 1928 had hij de heldere, precieze bottleneck blues gitaarstijl ontwikkeld die hem de titel "The Guitar Wizard" opleverde. Zijn bottleneck en single-snarige solostijl inspireerden een aantal andere bluesgitaristen, onder wie Big Bill Broonzy en Robert Nighthawk. Tampa Red schreef blues standards als “Sweet Black Angel”, “Love Her with a Feeling”, “Don't You Lie to Me” en “It Hurts Me Too” (gecoverd door B.B. King, Freddy King, Fats Domino, Elmore James en…). Hij was misschien wel de meest invloedrijke bluesgitarist uit het begin van de 20e eeuw. The Mojo koos voor “Since You Been Gone” . Wij surfen verder en komen nog Bo Diddley & The Teardrops met “I’m Sorry”, Little Eddie Mint met “Bring Yourself Back Here” en The Falcons met “Sent Up” tegen. The Five Breezes sluiten hier af met Willie Dixon en “My Buddy Blues”.

‘THE “MOJO” MAN PRESENTS: BLUES meets DOO-WOP: VOL.2’ is een compilatiealbum met 28 originele nummers uit de jaren vijftig/zestig, die de link leggen tussen Blues en Doo-Wop, wat zelden gebeurt. Het album archiveert een deel van de muziekgeschiedenis, die aan de basis ligt van wat nu wereldwijd vele muzikanten aanvuurt om te spelen en die vele muziekliefhebbers nu nog steeds boeit…” (ESC for Rootstime.be)

Eric Schuurmans